شركت سپاهان همراه

اطلاعات ثبت­ شده در گواهي مبدا (Certificate Of Origin)

همان­طور كه گفتيم گواهي مبدا سندي بين المللي است. حال اين سند بين­ المللي حاوي چه نوع اطلاعاتي است، در ادامه به آن مي­پردازيم. اين اطلاعات شامل:

• شماره سريال يا گواهي (در قسمت بالا سمت راست فرم قرار دارد).
• مشخصات فرستنده يا صادركننده كالا براساس بارنامه حمل كالا
• مشخصات گيرنده يا واردكننده كالا براساس بارنامه حمل كالا
• نام كشور توليدكننده (سازنده) بر اساس پروانه گمركي يا گواهي مبداء كشور توليدكننده (سازنده)
• مشخصات نوع و وسيله حمل بر اساس بارنامه
• مشخصات محموله و كالا بر اساس پروانه گمركي و بارنامه حمل
• وزن ناخالص، وزن خالص و نوع بسته بندي كالا
• امضاي گواهي مبدأ توسط صادركننده كالا
• امضاي گواهي مبدأ توسط مرجع صادركننده گواهي مبدأ (اتاق بازرگاني كشور صادركننده)
• شماره و تاريخ فاكتور فروش

انواع گواهي مبدا (Certificate Of Origin)

• گواهي مبدا A يا گواهي GSP (مخفف Global System Of Trade Prefernces): از اين گواهي براي صادرات به كشورهاي امريكايي، ژاپن، اقيانوسيه، قزاقستان، قرقيزستان، تركيه و كشورهاي اروپايي به جز ۲۸ كشور عضو اتحاديه اروپا استفاده مي­شود.
• نوع ديگري از گواهي مبدا براي كشورهاي عضو اتحاديه اروپا، آسيايي (به جز كشورهايي كه در گواهي مبدا A نام برده شده ­است) و كشورهاي افريقايي و عربي استفاده مي­شود.
• گواهي PTA به صورت انحصاري براي صادرات به كشور پاكستان استفاده مي­شود.
• گواهي GSTP (مخفف Global System Of Trade Preferences): اين نوع گواهينامه براي كشورهايي كه براي كالاهايي خاص با ايران توافق­نامه دارند صادر مي­گردد.

سيستم جهاني ترجيحات تجاري (GSTP)

سيستم جهاني ترجيحات تجاري يا GSTP ، مخفف Global System Of Trade Preferences، توافقنامه تجارت ترجيحي بين كشورهاي در حال توسعه است. كشورهاي در حال توسعه اين توافقنامه را در ۱۳ آوريل ۱۹۸۸ امضا كردند. هدف آن افزايش تجارت متقابل و توسعه همكاري اقتصادي بين كشورهاي در حال توسعه در چارچوب كنفرانس سازمان ملل متحد براي تبادل اولويت­هاي بازرگاني در زمينه تجارت و توسعه است. به عبارت ديگر، GSTP يك قرارداد بين­المللي است كه هدف آن افزايش تجارت بين اقتصادهاي نوظهور و كشورهاي كم­تر توسعه­ يافته است. در اغلب موارد موافقنامه تجارت ترجيحي متشكل از امتيازات تعرفه­ اي مي­باشد.

تعرفه­ هاي گمركي، ماليات يا عوارض گمركي هستند كه بر واردات كشور تحميل مي­شود، به بياني ديگر، تعرفه­ هاي وارداتي عوارض و ماليات­ هايي هستند كه كشورها به منظور حمايت از صنايع داخلي كشورشان يا گاهي به دلايل مالي از كالاهاي وارداتي دريافت مي­كنند.

قرارداد GSTP در ۱۹ آوريل ۱۹۸۹ به قدرت رسيد. سازمان ملل در ۲۵ سپتامبر ۱۹۸۹ به سازمان تجارت جهاني اطلاع داد.

اعضاي اوليه قرارداد GSTP

در ابتدا اين قرارداد شامل ۹ عضو بود، كه عبارتند از كشورهاي بنگلادش، كوبا، غنا، هند، نيجريه، سنگاپور، سريلانكا، تانزانيا، زيمباوه.

LDC نماد كشورهاي كم­تر توسعه­ يافته است، كه كشور سودان در ابتداي شروع قرارداد GSTP جز اين كشورها بود. يك كشور كم­تر توسعه ­يافته فعاليت صنعتي زيادي ندارد. شهروندان اين كشورها درآمد كمي دارند.

اقتصاد دان­ ها كشورها را به سه دسته تقسيم كرده­اند:

• اقتصادهاي توسعه­يافته
• اقتصادهاي نوظهور
• كشورهاي كم­تر توسعه­يافته

كشورهاي كم­تر توسعه­ يافته به GSTP نيازي ندارند، بلكه نيازهاي ويژه­ي ديگري دارند. بنابراين آن­ها بايد معيارهاي ترجيحي به نفع خود دريافت كنند. علاوه بر اين، سازمان ملل بر اين باور است كه كشورهاي كم­تر توسعه يافته مجبور به تلافي اين اقدامات ويژه نيستند. به عبارت ديگر، اگر يك كشور شرايط امتيازي را پيشنهاد كند، LDC مجبور نيست با همان شرايط واكنش نشان دهد.

براي مثال، فرض كنيم كه سنگاپور اجازه واردات از سودان را مي­دهد تا بدون تعرفه گمركي وارد كشور شود. اين بدان معنا نيست كه سودان بايد همين كار را در مورد كالاهايي كه از سنگاپور وارد مي­كند انجام دهد.

تاكنون ۴۴ كشور به عضويت اين توافق­نامه درآمده و آن­­را امضا كردند:

بنگلادش، كوبا، غنا، هند، نيجريه، سنگاپور، سريلانكا، تانزاريا، زيمباوه (۱۱ آوريل ۱۹۸۹)، الجزاير، آرژانتين، بنين، بوليوي، برزيل، كامرون، شيلي، كلمبيا، اكوادور، مصر (۱۶ ژولاي ۱۹۸۹)، مقدونيه، گينه، گويان (۴ مي ۱۹۸۹)، اندونزي، ايران، عراق، كره­شمالي، كره­جنوبي (۱۱ ژوئن ۱۹۸۹)، ليبي، مالزي (۳۱ آگوست ۱۹۸۹)، مكزيك (۱۳ مي ۱۹۸۹)، مراكش (۱۳ ژولاي ۱۹۸۹)، فيليپين، سودان، تايلند، ترينيداد و توباگو، تونس (۲۵ آگوست ۱۹۸۹)، ونزوئلا، ويتنام و فراكسيون تجاري MERغير مجاز مي باشدUR (trade bloc of MERغير مجاز مي باشدUR) (2 نوامبر ۲۰۰۶).

در حال حاضر كشورهايي نيز متقاضي پيوستن به اين توافق­نامه مي­باشند نظير: بوركينا فاسو، بوروندي، هائيتي، ماداگاسكار، موريتاني، رواندا، سورينام، اوگاندا، اروگوئه.

در بعضي از كشورها مثل كشورهاي آسياي شرقي از جمله سنگاپور، چين، تايوان، هنگ­ كنگ، مالزي، كره و تايلند علاوه بر گواهي GSTP مي­توان از گواهي مبدا A نيز استفاده كرد.

موارد توافق ­شده در قرارداد GSTP

• تمهيدات مربوط به تعرفه ­ها
• تمهيدات مربوط به تعرفه­ هاي پارا (Para)
• تمهيدات مربوط به معيارهاي غيرتعرفه ­اي
• تمهيدات مربوط به اقدامات تجاري مستقيم از جمله متوسط و بلندمدت
• قرادادها
• تمهيدات مربوط به توافقات ناحيه ­اي